Een mijlpaal is bereikt, de trapdraaibank is gereed voor actie. Vandaag het laatste metaalwerk geplaatst en meteen proefgedraaid. Dat viel best mee, mooi krullen en een glad resultaat, de fysiek van de draaier daarentegen zal wel wat moeten bijgespijkerd worden. Je kan de inspanning vergelijken met tegen de wind in fietsen.
Tijdens het proefdraaien ook geconfronteerd met een vastloper, een tap van de krukas liep klem in de messing lagerbus, te weinig en te dunne smeerfilm zo bleek al snel.
In plaats van olie ga ik nu lagervet gebruiken, en regelmatig de smering eens controleren zal in de toekomst dit euvel helpen voorkomen.

Ja, het is een leerproces hé, we zijn tegenwoordig aardig verwent door de hedendaagse machines met onderhoudsvrije lagering en elektrische aandrijving.
Een trapdraaibank is een stapje terug in de evolutie.

Die (r)evolutie vind je zelfs terug bij de bouw, zo zit er nu een tweede versie van de trapper op de machine, de eerste versie vond ik bij nader inzien niet passen met de rest, en het geheel was ook te zwaar.
Opnieuw dus, lichter, slanker en visueel heel wat aantrekkelijker, nu past alles mooi bij elkaar.

Het word wennen en aanpassen, dat bleek al snel tijdens het draaien. De moderne houtdraaibeitels hebben te grote snijhoeken voor gebruik op een trapdraaibank, dat heeft alles te maken met de draaisnelheid. Hoe hoger het toerental hoe meer wrijving, en wrijving wekt warmte op, welke op zijn beurt verantwoordelijk is voor het stomp worden van de beitelsnede. Een stompere hoek blijft langer scherp, maar vraagt meer power om vlot mee te werken. Voor een motor geen probleem, voor een trapdraaier daarentegen is het dan zweten geblazen.

Omdat het toerental van een trapdraaibank relatief laag is word er weinig wrijving opgewekt, de snijhoek mag dus heel wat spitser geslepen worden. Beitels aangepast dus, en dat werkt als een tierelier.

De volgende mijlpaal word dus trainen, zowel op fysiek als op (draai) techniek, de resultaten volgen dan wel automatisch, hoop ik toch.




Bijgaand nog wat foto's van de laatste loodjes.

A milestone is reached, the treadle lathe is ready for action. Today I placed the last metalwork and did a test run. That was not so bad, nice curls and a smooth result. The physically of the twister needs a bit of training. You can compare it with riding your bike against the wind.

I also had a lockup while test turning, a tap of the crankshaft jammed on the messing bushing.

The lubricating film was to thin and not enough as seemed.

I ‘m going to use grease in stead of oil and going to check the lubrication more often.

This will help to prevent the defect.

Yes, it’s a learning process, isn’t it. We are spoiled by the modern machines with a maintenance-free bearing and an electric drive.

You can find this (r)evolution even in construction. There is even a second version of the treadle on the machine, the first version I found, on second thoughts, not a match with all the rest. The whole was also to heavy. So again, lighter, slimmer and visual more attractive, now the picture is perfect.

It’s gone be adjust and adapt as it showed while turning. The modern wood turning tools have to big cutting angles for used on a staircase lathe. This has everything to do with the turning speed. How higher the speed, the more friction, and friction arouses heat. The heat is responsible for making the chisel edge stump. A stumpers’ angle stays sharp longer, but asks more power to make the work easier. For a motor, there’s no problem, but for a staircase turner, it is gone be sweaty.

Because the number of revolutions is relatively low, there is going to be little friction so the cutting angle may be cut a little more pointed. So I adapted my chisels and that works perfect.

The next milestone is going to be: work out, physically and also the technique of turning on my lathe. The results will follow automatically, I hope!

een open hoekcontactlager, geen goed idee op een draaibank.

Dus even een deelbare stofdichting gedraaid in Afzelia.

De eerste krullen zijn een feit, nu de fysiek nog wat bijspijkeren.

Dit is het uiteindelijk geworden, een echte trapdraaibank zonder compromissen.