Na wat proefdraaien kwamen er toch een paar pijnpunten om het hoekje kijken, zoals te weinig vermogen op de draaias, en te zwaar werk om de boel draaiend te houden. Dit laatste als gevolg van het toepassen van glijlagers op de krukas.
Bij het ontwerpen van de draaibank heb ik hier onvoldoende aandacht aan geschonken. Wanneer de draaibank mooi vlak, waterpas en niet scheluw stond viel het best mee, maar scheelde er iets met deze parameters, dan was de boot aan, wrijving à volonté. Daar de draaibank regelmatig op verplaatsing gaat is dit bijna niet te vermijden, of je hebt al een uur tijd nodig om het ding perfect uitgelijnd te krijgen.
Dat was dus niet werkbaar.
Dan maar eens gaan shoppen bij SKF, de bekende kogellager fabrikant, die heeft voor elk probleem wel iets in huis. Heb daar zelf instellende rollagers gevonden die de klus wel zouden klaren.
En inderdaad, eens deze geplaatst waren had ik ineens een andere draaibank. Gedaan met de wrijving, uitlijning is nu altijd in orde, eender hoe de bank staat:-)))
Voor het probleem met het vermogen was er ook een simpele oplossing, meer gewicht voor het aandrijfwiel. Bij een trapdraaibank word het vermogen niet geleverd door de draaier, nee, de middelpuntvliedende kracht van het aandrijf- vliegwiel zorgt voor de power bovenaan. De draaier moet enkel zorgen dat het aandrijfwiel in beweging blijft.
Dit wiel had ik al eens verzwaard met 10kg stalen bussen, maar dit was nog te weinig. Nog wat bussen bijplaatsen ging niet meer, geen plaats meer, er moest dus een andere oplossing komen.
Na wat rekenwerk heb ik dit bijkomend gewicht gevonden door het aanbrengen van twee stalen ringen tegen de zijkanten van het wiel. Resultaat van deze ingreep, plus 11kg:-)) totaal gewicht van het wiel is nu 35kg.
Dit was de laatste modificatie die nodig was om een volwaardige trapdraaibank over te houden.
Door het extra gewicht is er nu voldoende massa aanwezig om de draaias van voldoende momentum te voorzien, dit is nodig om alle klussen te kunnen klaren zonder al te veel krachtsinspanning.
De te leveren inspanning kan je vergelijken met fietsen op vlakke grond en zonder wind. Deze inspanning kan zelfs een ongetraind persoon (ikzelf dus) aan zonder moe te worden, zelfs bij een volledige dag draaien. Dat beloofd voor de toekomst.
Als proef heb ik wat werkstukjes gedraaid, licht begonnen en steeds zwaarder. Als eerste wat paddestoelen gedraaid uit Esdoorn, nog licht vochtig, dat draait makkelijk. Daarna was het de beurt aan droge Es, enkele mastkloten van gedraaid, En als ultieme test een kastpootje gedraaid uit droge Amerikaanse rode Eik, een houtsoort die zich niet makkelijk laat draaien, maar geen probleem, na een kwartiertje had ik een afgewerkt resultaat. Dat gaat een gemotoriseerde draaibank niet veel beter doen.
Na enkele weken van schetsen, tekenen, en ten slotte bouwen en testen is het eindresultaat 100% meegevallen, dit was wat ik in gedachte had bij de aanvang van dit project. De trapdraaibank is volwassen geworden. Er is op uitzondering van de aandrijving geen verschil van werken in vergelijk met de huidige machines op de markt. Zelfs de draaitijd per werkstuk is zonder meer gelijkaardig, terwijl de conditie van de draaier er op vooruit gaat:-))))
Bijgaand nog enkele foto's, ook van de finale vorm van de trapdraaibank.
Dit is het uiteindelijk geworden.
After
some test runs, there were some problems,
like too little power on the pivot and too heavy work to keep
everything turning. This last problem is a result of the use of
plain bearings on the crankshaft.
When I designed the
lathe, I didn’t give enough attention to this. When the lathe was
plane and level, it was oké, but when there was always something
wrong with the parameters, then there was a problem: a lot of
friction. Because the lathe is on displacement sometimes, you can’t
avoid it or you have to work for an hour to get it aligned.
This was not an option.
So I went shopping too
SKF, the famous ball bearing manufacturer, they have a solution for
every problem. I found self-aligning roller bearings and they will
fix it.
And indeed, when
these were posted, my lathe was perfect. No more friction, alignment
was always good, even when it wasn’t levelled.
The problem with the power
was easy, more weight for the drive wheel.. The power for a treadle
lathe isn’t delivered by the turner, but the centrifugal force of
the flywheel drive
gives the power on
top. The turner just need to ensure that the flywheel drive stays
moving.
I aggravate this
wheel with 10kg steel buses, but this wasn’t enough. Place more
buses was impossible, there was no place. I had to find another
solution. After some counting, I found some additional weight by
placing two steel rings on the site of the wheel. I
added 11kg, so the weight of the wheel is 35kg in total. This was
the result I needed.
This was the last
modification that was needed to make it a full treadle lathe. With
the extra weight,
There’s now sufficient
mass to give the pivot enough momentum. This is needed too get the
chores done without a lot of exertion.
The effort can be
compared with riding a bike on a flat street and without wind. This
effort can be performed by a person who has no training ( like me )
without getting tired, even when it’s turning all day. Lucky me.
I turned some test
pieces, started light and progressively more. The first I tried were
some mushrooms, turned out of maple, still slightly moist, that’s
easy too turn. After that, I tried dry ash, turned some mast balls.
Then it was time for the ultimate test, turned a cabinet leg out of
American red oak, a kind of wood that’s hard to turn, but there was
no problem. After a quarter I had a finished result. A motorized
lathe isn’t going to do it better.
After some weeks of
sketch, drawing and finally building and testing, The result is 100%
oké.
This was what I had
in mind when I starting the project. The treadle lathe is become
adult. There’s no difference of working in comparison with the
current machines on the market, except the drive. Even the turning
time per work piece is the same, while the condition of the turner is
getting better
Accompanying some
photo’s, and also the final result of the lathe.
Paddestoel draaien uit Esdoorn.
Nee, die paddestoelen zijn geen teken van houtrot.
Mastkloten draaien, van vierkant naar rond.
En van rond naar de uiteindelijke vorm.
Een droog stuk Amerikaanse rode Eik.
Gedraaid kastpootje.
Na een kwartier is dit het eindresultaat.
